Lapland donderdag 19 februari 2015

Vandaag hebben we alleen twee uurtjes sneeuwschoenwandelen op het programma staan.
Trek vooral niet teveel aan is het advies, je krijgt het vanzelf warm. We binden onder iedere voet een grote plaat met een soort klapschaats systeem en kunnen nu door de zachte sneeuw lopen zonder tot aan je liezen in de sneeuw te zakken.

Het is vooral zweten en lachen. Zweten omdat het best energie kost om je zo voort te bewegen, lachen omdat het niet altijd helemaal goed gaat. Op sommige plekken is de sneeuw zo zacht dat je toch helemaal wegzakt en er weer uit moet zien te klauteren. En hier en daar valt er iemand om, gewoon omdat je af en toe je evenwicht verliest, maar vooral ook omdat het kan. Er ligt steeds wel iemand in de sneeuw te spartelen. De gidsen maken het ons ook niet makkelijk en sturen ons via een onmogelijke route de berg op, de één na de ander zakt weg en moet overeind worden geholpen. Bij de afdaling gaat het net zo, waarop sommigen van ons besluiten op hun gat naar beneden te glijden. Sneeuw is spelen en we hebben dan ook vooral veel lol.

Twee uur blijkt dan wel weer meer dan genoeg. Om me heen hoor ik diverse mensen vragen hoe ver het nog terug is… het kost best veel energie en er raken wat mensen vermoeid. We hebben hard gewerkt! Terug in het hotel slaan we dan ook eerst een fles water achterover om ons vochtgehalte weer op peil te brengen.